Stadio di Domiziano, zwany inaczej Circus Agonalis, zbudowany został w 86 roku n.e. i mieścił ponoć 30 tysięcy widzów. Rozgrywano na nim co pięć lat igrzyska dla uczczenia kapitolińskiego Jowisza. Zawody obejmowały dyscypliny jeździeckie (wyścigi konne) i atletyczne, do których zaliczały się walki pięściarzy, zapasy, biegi, pięciobój (rzut oszczepem, rzut dyskiem, bieg, skok w dal i pankration, czyli walka, w której wszystkie chwyty były dozwolone oprócz gryzienia i drapania). Sportowcy biorący w nich udział wywodzili się na ogół z Grecji i darzeni byli o wiele większym szacunkiem niż na przykład gladiatorzy. Za zwycięstwo uzyskiwali obywatelstwo rzymskie, zwolnienie ze służby wojskowej, niejednokrotnie stawali się też właścicielami ówczesnych rzymskich siłowni, czyli – jak powiedzielibyśmy dzisiaj – studiów fitness.

Zmaganiom sportowym towarzyszyły wspomniane konkursy literackie i muzyczne, które odbywały się w sąsiadującym ze stadionem od południa budynku odeonu, który pomieścić mógł około 10 tysięcy widzów. Półokrągły kształt odeonu odczytać dziś można w fasadzie powstałego w tym miejscu Palazzo Massimo przy Corso Vittorio Emanuele.

Pomimo dobrych chęci cesarza i pragnienia „ucywilizowania” rozrywek rzymian największą popularnością wśród widzów cieszyły się zawody pięściarzy i pankratio. Mniejsze zainteresowanie wzbudzały natomiast zawody atletyczne, a najmniejsze – rywalizacje literacko-muzyczne. Cesarz wyszedł jednak gustom swych poddanych naprzeciw. Aby pozyskać szersze grono widzów, co też przysporzyć mu miało popularności wśród rzymskiego ludu, dopuścił z czasem do walk kobiet i karłów.

Stadion liczył 275 metrów długości i 106 merów szerokości. Jego północna część była zaokrąglona, co dzisiaj wyraźnie widać w kształcie budynków przy Piazza di Tor Sanguigna, a południowa – prosta i lekko skośna. Tam też znajdował się potężny portyk.

Stadion Domicjana powstał w miejscu, w którym już za Juliusza Cezara odbywały się zawody sportowe na stworzonym w tym celu prowizorycznym drewnianym stadionie atletycznym. Natomiast stadion Domicjana, co warto zaznaczyć, był w tym czasie jedynym poza Grecją tego typu murowanym stadionem na świecie. Zbudowano go z cegły i bloków trawertynu, a ozdobiono greckimi posągami lub ich kopiami, z których jedna przetrwała (Pasquino). Wejścia znajdowały się w dłuższych i krótszych bokach obiektu. W otaczających stadion arkadach ulokowali się natomiast handlarze i rzemieślnicy, jak również, podobnie jak przy Circus Maximus, burdele. W późniejszym czasie arena stadionu służyła również jako miejsce walk gladiatorów i dzikich zwierząt. Walki te i zawody odbywały się tu aż do początku V wieku.

Obecnie pozostałości stadionu oglądać można w Museo Stadio di Domiziano. Wejście do niego znajduje się w miejscu jednego z głównych wejść do stadionu po stronie północnej. Zobaczyć tam można plansze ukazujące dyscypliny sportowe, rekonstrukcje ekwipunku gladiatorów, wizualizacje terenu i pozostałości rzeźb odnalezione w czasie prac archeologicznych w 1936 roku.